Epidemiologia środowiskowa dla III BiZC (2020/SZ) (J.Michalik & B.Sikora)

Podstawowym celem  modułu jest przedstawienie studentom środowiskowych uwarunkowań determinujących występowanie czynników chorobotwórczych zwanych ogólnie patogenami (mikroorganizmy, pasożyty) oraz skutków ich oddziaływania na organizm człowieka (infekcje, parazytozy). Te naturalne zagrożenia funkcjonują w zmiennych układach biocenotycznych, które decydują o zróżnicowanym poziomie i tempie rozprzestrzeniania się tych zachorowań. Badania epidemiologiczne pokazują, że zmiany cywilizacyjne nasilają interakcje między dziko żyjącymi kręgowcami, a człowiekiem. Prowadzi to do powstawania i szerzenia się w ostatnich dekadach nowych jednostek chorobowych, zwłaszcza o etiologii bakteryjnej i wirusowej. Największy udział mają zoonozy tj. choroby odzwierzęce, w tym transmisyjne (m.in. borelioza) przenoszone przy udziale krwiopijnych stawonogów pełniących rolę wektorów (m.in. kleszczy).
W ramach modułu zaprezentowane zostaną:

  •  uwarunkowania ekologiczne warunkujące występowanie i rozprzestrzenianie się najważniejszych zoonoz transmisyjnych, 
  •  objawy chorobowe jakie powodują u człowieka 
  •  sposoby leczenia i skutecznej profilaktyki. 
Studenci zapoznają się także z zagadnieniami dot. alergii wziewnych powodowanych przez obecne w aeroplanktonie ziarna pyłku roślin wiatropylnych, zarodniki grzybów i roztocze kurzu.
Obserwuje się bowiem gwałtowne nasilenie procesów alergizacji wśród wysoko rozwiniętych społeczeństw.

Serdecznie zapraszamy!


Cele te zostaną osiągnięte poprzez pozyskanie wiedzy na temat:

(1) najważniejszych na półkuli północnej chorób odzwierzęcych (zoonoz), zwłaszcza transmisyjnych przenoszonych przy udziale krwiopijnych wektorów (m.in. kleszczy)

(2) przystosowań morfologicznych wybranych grup ekto- i endo-pasożytów umożliwiających określony sposób pasożytnictwa, dyspersji oraz przenoszenia patogenów

(3) mechanizmów transmisji chorobotwórczych organizmów w określonych układach biocenotycznych 

(4) sposobów rozpoznawania tych zagrożeń w środowisku oraz zachowań człowieka, które nasilają ryzyko ich wystąpienia 

(5) naturalnych alergenów wziewnych w otoczeniu człowieka (m.in. ziarna pyłku roślin, zarodniki grzybów) oraz sposobów ograniczających ich negatywne oddziaływanie

(6) metod diagnozowania i leczenia alergii wziewnej (m.in. wykonanie testów skórnych, spirometrii).